Moja działalność społeczno-polityczna
Grudzień 1970r.
Udział w wydarzeniach grudniowych w Gdańsku.
W dniu 15 grudnia doszło do regularnej bitwy mieszkańców Gdańska z oddziałami Milicji Obywatelskiej. Podpalony został budynek KW PZPR, a także kilka transporterów opancerzonych.
W dniu 16 grudnia przy próbie podejścia do Stoczni Gdańskiej, w której strajkował mój Ojczym – Ludwik Dybul, zostałem brutalnie pobity przez 4 milicjantów i ogolony na zero. Zdarzenie to miało miejsce w pobliżu wiaduktu Błędnik. W tym dniu Gdańsk był już w całości opanowany przez uzbrojone po zęby oddziały Milicji Obywatelskiej i Ludowe Wojsko Polskie, więc nie miałem żadnych szans uniknięcia tej przykrej sytuacji.
Byłem wtedy pracownikiem Gdańskiego Okręgowego Przedsiębiorstwa Mierniczego (GOPM), które kilka lat później przekształciło się w Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno- Kartograficzne (OPG-K Gdańsk).
Sierpień 1980r.
Udział w strajkach sierpniowych.
Strajk w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno- Kartograficznym w Gdańsku ( OPG-K Gdańsk ) ogłoszony został w dniu 20 sierpnia 1980r.
Byłem inicjatorem strajku wraz z Edwardem Brzeskim. W dniu 20 sierpnia 1980r. , w godzinach pracy, spotkałem się z Edwardem Brzeskim w pracowni przy ul. Grunwaldzkiej 114 ( obecnie Hotel Szydłowski). Już od paru dni wiedzieliśmy, że Stocznia Gdańska strajkuje i powstał tam Międzyzakładowy Komitet Strajkowy ( MKS ), więc podjęliśmy wspólnie decyzję o zorganizowaniu spotkania z pracownikami w Sali konferencyjnej przy ul. Pniewskiego 3, w celu przegłosowania przystąpienia do MKS-u. OPGK Gdańsk liczyło wówczas ok. 600 pracowników i większość pracowała w oddziałach rozproszonych w województwie gdańskim . Na terenie Gdańska- Wrzeszcza OPG-K miało 5 lokalizacji: dwie przy ul. Grunwaldzkiej, po jednej przy ul. Sienkiewicza, Pniewskiego i Miszewskiego, gdzie mieściła się dyrekcja firmy.Spotkanie było prowadzone przez Edwarda Brzeskiego i przeze mnie, sala była całkowicie wypełniona ( około 100 osób ), załoga przegłosowała przystąpienie do strajku i wybrała Komitet Strajkowy, który składał się z następujących osób: Borusewicz Józef, Brzeski Edward, Głębicki Euzebiusz, Kaczmarek Krystian, Kordel Czesław, Kupidura Andrzej, Ostrowski Remigiusz, Pojwicz Andrzej, Szczechowski Bogdan, Tyczyński Michał, Żak Mirosław.
Na delegatów do MKS w Stoczni Gdańskiej zostali wybrani , oprócz mnie, także Edward Brzeski i Józef Borusewicz. Delegaci, jeszcze w tym samym dniu, pojechali do Stoczni Gdańskiej i zostali przyjęci do MKS
OPG-K Gdańsk było pierwszą firma geodezyjną, która już 20 sierpnia 1980 r. przystąpiła do MKS-u. Był to okres bardzo trudny. Rozmowy z przedstawicielami Rządu rozpoczęły się dopiero 22 sierpnia 1980 roku. Wiedzieliśmy, że władza ludowa rozważa interwencję siłową, podobną jak w grudniu 1970 roku.
Ponieważ budynki OPG-K Gdańsk, w samym Gdańsku-Wrzeszczu, były rozproszone po całej dzielnicy, zdecydowaliśmy się na strajk typu włoskiego ( w godzinach pracy ). W obradach MKS-u, w Sali BHP Stoczni Gdańskiej, uczestniczyłem do 31 sierpnia 1980r.
W dniu 31 sierpnia, po podpisaniu Porozumień Sierpniowych, gdy wychodziliśmy ze Stoczni Gdańskiej, mieszkańcy skandowali: „ dziękujemy…”, było to dla mnie ogromne przeżycie, które pamiętam do dzisiaj.
Wrzesień 1980r.
Komitet Strajkowy OPG-K Gdańsk, po zakończeniu strajku przekształcił się 1 września 1980 roku w Komitet Założycielski nowych Niezależnych Związków Zawodowych i pozostał jedynym reprezentantem interesów załogi. Skład Komitetu Założycielskiego był taki sam, jak Komitetu Strajkowego. Przewodniczącym Komitetu Założycielskiego został Edward Brzeski, ja zostałem wiceprzewodniczącym.
Grudzień 1980r.
W dniu 15 grudnia 1980r. o godz. 8.00, w Sali Kina „ Znicz” w Gdańsku, odbyło się zebranie wyborcze do Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy OPG-K Gdańsk. Na Przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ” Solidarność” wybrano, większością głosów, Bogumiła Koczota, ja zająłem drugie miejsce i zostałem wiceprzewodniczącym.
Maj 1981r.
W dniu 25 maja 1981r. odbyły się wybory do Rady Pracowniczej OPG-K w Gdańsku.
Udział w wyborach wzięła znaczna część załogi – 421 osób. Kandydatów do Rady pracowniczej było 31. Zdobyłem największą liczbę głosów i oprócz mnie do Rady weszli także: Jasiak Marek, Orzechowski Sylwester, Matysik Krzysztof, Dąbrowski Tadeusz, Słomski Brunon, Jarzyńska Urszula, Szostakiewicz Roman, Majsterek Zbigniew, Romanowski Florian, Kasprzak Mirosław, Żukowski Leszek, Ożarowski Jan, Rudnicki Wiesław, Kowalczyk Eryka, łącznie 15 osób.
W dniu 28 maja 1981 zwołane zostało pierwsze zebranie Rady Pracowniczej, na którym dokonano wyboru Prezydium Rady Pracowniczej. Na Przewodniczącego Rady wybrano mnie, moim zastępcą został Sylwester Orzechowski, a członkami zostali Tadeusz Dąbrowski i Florian Romanowski. Rada pod moim przewodnictwem zaczęła reprezentować, szeroko pojęte interesy załogi, uczestniczyła w zarządzaniu przedsiębiorstwem, współpracowała, na zasadach niezależności z organizacjami społecznymi i politycznymi, działającymi na trenie przedsiębiorstwa.
Rada przeprowadziła reformę struktury organizacyjnej firmy i jej zarządzania, przestawiając ją na bardziej ekonomiczne tory, całkowicie marginalizując POP PZPR.
Do ogłoszenia stanu wojennego dokonała wielu pozytywnych zmian w funkcjonowaniu OPG-K Gdańsk.
Październik 1981
W miesiącach wrzesień – październik 1981r. Rada Pracownicza powołała Komisję Konkursową celem wyboru Dyrektora Naczelnego OPG-K Gdańsk i przeprowadziła Konkurs. Zostałem wybrany Przewodniczącym Komisji z racji pełnienia funkcji Przewodniczącego Rady.
Do konkursu stanęło trzech kandydatów, Komisja Konkursowa zakwalifikowała na to stanowisko dr inż. Mirosława Żaka, dotychczasowego I Zastępcę Dyrektora ds. Produkcji – Naczelnego Inżyniera. Rada Pracownicza z dniem 1 listopada 1981 roku powołała go na stanowisko Dyrektora Naczelnego OPG-K Gdańsk.. Był to pierwszy konkurs w historii tej firmy, nie mieliśmy żadnych doświadczeń w przeprowadzaniu takiego konkursu, w związku z tym, zwróciłem się do władz regionalnych NSZZ „Solidarność” o pomoc. Skierowano mnie do ekspertów, największej pomocy udzielił mi późniejszy Premier Rządu – Jan Krzysztof Bielecki.
Grudzień 1981
W dniu ogłoszenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. udałem się do Stoczni Gdańskiej i spotkałem się tam z działaczami związkowymi NSZZ „ Solidarność”, którzy powołali Komitet Strajkowy. Tam otrzymałem przepustkę i instrukcję , co dalej robić. W dniu 14grudnia, wspólnie z Przewodniczącym KZ NSZZ „ Solidarność” Adamem Klimkiem, zwołaliśmy zebranie załogi, na które przyszło ponad 100 osób. Na tym zebraniu załoga przegłosowała przystąpienie do strajku i podobnie jak w sierpniu 1980r., rozpoczął się strajk typu włoskiego (w godzinach pracy). Ponownie zostałem wybrany delegatem OPG- K w Gdańsku do MKS-u w Stoczni Gdańskiej, wraz z Adamem Klimkiem. Naszym zadaniem było przekazywanie załodze informacji od kierownictwa MKS-u i kierowanie strajkiem w firmie.
Od 14 grudnia brałem udział w posiedzeniach MKS-u w Stoczni Gdańskiej,a po spacyfikowaniu jej przez ZOMO, uczestniczyłem w posiedzeniach MKS-u w Porcie Gdańskim, a gdy i tam wkroczyło ZOMO, wraz z Przewodniczącym Komisji Zakładowej podjęliśmy decyzję o zakończeniu strajku w OPG-K Gdańsk. Dzięki wspaniałej postawie Dyrektora Naczelnego OPG- K w Gdańsku , Pana Mirosława Żaka, który nie zgłosił strajku odpowiednim władzom, nie doszło do aresztowań przywódców strajku.
Po zakończeniu strajku, kilka osób, członków NSZZ „ Solidarność” rozpoczęło działalność w podziemiu, zajmując się produkcją i rozpowszechnianiem ulotek i materiałów nawołujących do nieprzestrzegania stanu wojennego i ośmieszających kierownictwo WRON. W grupie tej, oprócz mnie działali: Adam Klimek, Krzysztof Jesionek, Mirosław Kasprzak, Andrzej Ogonowski oraz Bogdan Płatek.
Znałem wielu stoczniowców ponieważ w latach 1974-1979 pracowałem w Stoczni Gdańskiej, oddelegowany jako geodeta z OPG-K w Gdańsku. Z kilkoma z nich, działających w podziemiu, nawiązałem ponownie kontakty. Pomagali mi oni, między innymi, w budowaniu maszyny drukarskiej.
Kwiecień 1982
W dniu 22 kwietnia 1982 roku, podczas drukowania pierwszomajowych ulotek , w pracowni przy ul. Sienkiewicza 9/1, funkcjonariusze Wojskowej Służby Wewnętrznej POW , aresztowali 2 osoby z naszej grupy: Adama Klimka i Bogdana Płatka. Bogdan Płatek od razu przyznaje się do winy, dokładnie opisuje naszą działalność, podaje adresy zamieszkania i nazwiska pozostałych osób. Zostajemy zatrzymani w miejscu zamieszkania. Dodatkowo zostaje zatrzymany Michał Tyczyński – pracownik OPG-K Gdańsk, który nie był członkiem naszej grupy.
Moja rodzina jest w szoku, bo nikt, oprócz teścia- Bohdana Sztremera nie wiedział o mojej działalności w podziemiu. Mój teść zorientował się po dwóch miesiącach mojej działalności, ale nic dziwnego, gdyż w czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej w 9-tej Dywersyjnej i walczył w Powstaniu Warszawskim.
Przez pierwsze 2 dni zostaję osadzony w więzieniu wojskowym w Gdańsku – Wrzeszczu przy ul. Słowackiego ( naprzeciwko KS „ Spójnia” ). Przez te dwa dni nie otrzymuję jedzenia ani picia, w ten sposób przygotowują mnie do następnego przesłuchania, w sumie było ich 9, gdyż przesłuchujących bardzo interesowały moje kontakty ze stoczniowcami. Płatek poinformował ich o moich kontaktach z kuzynem stoczniowcem, lecz był to tylko jego pseudonim. Oczywiście nie podałem żadnych nazwisk stoczniowców. 24 kwietnia zostaję przewieziony do Aresztu Śledczego w Gdańsku przy ul. Kurkowej.
Cały czas naszą sprawę prowadzi Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni. Od jednego z adwokatów wiemy, że mamy już przydzielone odgórnie wyroki: tak ja i Adam Klimek po 5 lat, pozostałe osoby z grupy po 3 lata. Mając tę wiedzę robimy wszystko, żeby rozprawa przed Sądem Marynarki Wojennej nie odbyła się.
W dniu 5 stycznia 1983 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni wydaje postanowienie o przeniesieniu naszej sprawy do Sądu Rejonowego w Gdańsku, do dalszego prowadzenia. Sąd Rejonowy w Gdańsku, w dniu 15 marca 1983 r. uchyla zastosowanie wobec nas tymczasowego aresztowania. W dniu 16 marca, po 11 miesiącach aresztu zostajemy wypuszczeni na wolność i odpowiadamy z wolnej stopy.
W dniu 9 sierpnia 1983r. Sąd Rejonowy w Gdańsku warunkowo umarza sprawę.
1983 do chwili obecnej
Po wyjściu z więzienia wielokrotnie uczestniczyłem w spotkaniach działaczy „ Solidarności” W salkach katechetycznych kościoła św. Bartłomieja i Opieki NMP, położonego przy skrzyżowaniu ulic Gnilnej i Łagiewniki w Gdańsku. Tam spotkałem wielu więźniów politycznych, którzy podobnie jak ja, zostali wypuszczeni z więzienia przy ul. Kurkowej. Dwa razy spotkałem Braci Kaczyńskich i do końca nie byłem pewny , czy rozmawiałem z Lechem, czy z Jarosławem. Dość często odwiedzałem kościół św. Brygidy przy ul. Profesorskiej w Gdańsku i do roku 1989 uczestniczyłem we wszystkich uroczystościach patriotycznych. W czerwcu 1989 wyjechałem do Niemieckiej Republiki Federalnej. Kiedy wróciłem w marcu 1991 roku, zastałem już zupełnie inną Polskę.
W dniu 13 października 1992r. Sąd Najwyższy w Warszawie wydał wyrok, w którym uniewinnił naszą grupę i Michała Tyczyńskiego od popełnienia zarzucanych nam czynów. W dniu 16.03.2005r. otrzymałem zaświadczenie Nr40/05 od Instytutu Pamięci Narodowej, które stwierdza, że „ Pan Krystian Kaczmarek jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 6 w/w Ustawy”.
W chwili obecnej należę do następujących organizacji społecznych:
Od 1971r. – Stowarzyszenie Geodetów Polskich- obecnie jako wiceprezes Zarządu Okręgu
Od 2000r. – Zrzeszenie Kaszubsko- Pomorskie- członek
Od 2003r. – Kaszubsko-Kociewskie Stowarzyszenie im. T.O W. „ Gryf Pomorski” -wiceprezes
Stowarzyszenie, którego jestem wiceprezesem zajmuje się między innymi:
– odkłamywaniem historii Tajnej Organizacji Wojskowej „ Gryf Pomorski”
– ochroną i pielęgnacją, a także odtwarzaniem miejsc pamięci narodowej, dotyczących T.O.W. “Gryf Pomorski”, obroną Krzyża nad jeziorem Dąbrowskim w Gołubiu.
– organizowaniem uroczystości związanych z bohaterską śmiercią dowódcy T.O.W. “Gryf Pomorski”, por. Józefa Dambka ( 04.03.1944r.).
Pod moją redakcją, jako Geodety Województwa Pomorskiego, w 2005r. powstała strona interaktywna poświęcona T.O.W. ” Gryf Pomorski”. Strona ta, jako podstrona umieszczona jest na stronie głównej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego http://www.gryf.pomorskie.eu
Radny Miasta Gdańska kadencji 2006-2010.